Μετάβαση στο περιεχόμενο

Big Bill Broonzy

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Big Bill Broonzy
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΛι Κόνλεϊ Μπράντλεϊ
ΨευδώνυμοBig Bill Broonzy
Γέννηση26  Ιουνίου 1893[1][2][3]
κομητεία Σκοτ[4]
Θάνατος15  Αυγούστου 1958[2]
Σικάγο[5]
ΚαταγωγήΛέικ Ντικ, Αρκάνσας, ΗΠΑ
EίδοςFolk music, Chicago blues, Rhythm and blues, Spirituals, Country blues
ΙδιότητεςΜουσικός, Συνθέτης, Ιεροκήρυκας
Μουσικά όργαναΦωνητικά, Κιθάρα, Βιολί
Παρουσία1927 - 1958
Δισκογραφική εταιρείαParamount, ARC, Bluebird, Vocalion, Folkways

Ο Big Bill Broonzy (πραγμ. όνομα Λι Κόνλεϊ Μπράντλεϊ, 26 Ιουνίου 189314 Αυγούστου 1958) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπλουζ. Γνώρισε επιτυχία κατά την δεκαετία του '30 και επηρέασε σπουδαίους καλλιτέχνες του είδους όπως ο Muddy Waters και ο Howlin' Wolf.

Ο Λι Κόνλεϊ Μπράντλεϊ ήταν ένα από τα δεκαεπτά παιδιά του Φρανκ Μπράντλεϊ και της Μίτι Μπέλτσερ. Μετά την γέννηση του, η οικογένεια του μετακόμισε στο Πάιν Μπλαφ του Αρκάνσας, όπου μεγάλωσε και ασχολήθηκε με την μουσική. Σε ηλικία δέκα ετών, έφτιαξε το πρώτο του βιολί από ένα κουτί πούρων, με το οποίο έπαιζε spirituals και country μουσική, επηρεασμένος από τον θείο του, Τζέρι Μπέλτσερ. Μαζί με τον κιθαρίστα φίλο του, Λούις Κάρτερ, έπαιζαν σε διάφορες τοπικές εκδηλώσεις.[6]

Το 1915, παντρεύτηκε και έγινε αγρότης, πληρώνοντας το ενοίκιο της γης του με σιτηρά. Παράλληλα, έπαιζε βιολί και έγινε ιεροκήρυκας, αλλά το 1917 επιλέχθηκε για να υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό.[7] Υπηρέτησε για δύο χρόνια, πολεμώντας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, πριν αποστρατευθεί και επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 1920 μετακόμισε στο Σικάγο, όπου ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, μαθαίνοντας από τον Τσάρλι Τζάκσον. Κατά την δεκαετία του '20 εργάστηκε σε διάφορα επαγγέλματα, ενώ παράλληλα ασχολούνταν με την μουσική, παίζοντας σε κοινωνικές εκδηλώσεις και γράφοντας το πρώτο του τραγούδι με τίτλο "Saturday Night Rub".[8] Η συνεργασία του με τον Τζάκσον, τον βοήθησε να έλθει σε επαφή με τον υπεύθυνο της Paramount Records, Τζ. Μάγιο Ουίλιαμς.[9] Οι πρώτες του ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν με τον φίλο του, Τζον Τόμας στα φωνητικά, αλλά απορρίφθηκαν. Προσπάθησε και πάλι μερικούς μήνες αργότερα, ηχογραφώντας το σινγκλ "Big Bill's Blues" με το "House Rent Stomp" στην δεύτερη του πλευρά.[10] Αν και οι πωλήσεις του υπήρξαν χαμηλές, η Paramount συνέχισε την συνεργασία της μαζί του.

Το 1930, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το όνομα Big Bill Broonzy στην κυκλοφορία του σινγκλ "Station Blues", αλλά οι πωλήσεις παρέμεναν χαμηλές και ο τραγουδιστής αναγκαζόταν να εργάζεται σε οπωροπωλείο. Εκείνο το διάστημα γνώρισε τον Λέστερ Μέλροουζ, ο οποίος αναλάμβανε την παραγωγή διαφόρων καλλιτεχνών για τις εταιρείες Champion Records και Gennett Records.[11] Ο Broonzy έγινε μέλος του τρίο Harum Scarums, μαζί με την Μοζέλ Άλντερσον και τον Georgia Tom, ηχογραφώντας το "Alabama Scratch" για την Paramount.[12]

Την άνοιξη του 1931, κυκλοφόρησε διάφορα κομμάτια με την ονομασία Big Bill Johnson και την επόμενη χρονιά ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη για να ηχογραφήσει για την American Record Corporation. Οι πωλήσεις των ηχογραφήσεων αυτών, βελτίωσαν την δημοτικότητα του Broonzy, ο οποίος περιόδευσε σε διάφορα κλαμπ του Σικάγου με την Μέμφις Μίνι.[13] Το 1934, ξεκίνησε την συνεργασία του με την Bluebird Records και τον πιανίστα Μπομπ Κολ. Τρία χρόνια αργότερα, την θέση του πιανίστα πήρε ο Τζόσουα Αλθάϊμερ, ενώ την επόμενη χρονιά μετακινήθηκε στην Vocalion Records.[14]

Το 1938, ο Broonzy κλήθηκε να αντικαταστήσει τον αποθανόντα Ρόμπερτ Τζόνσον στην συναυλία "From Spirituals to Swing" στο Carnegie Hall του Μανχάταν, κάτι που επαναλήφθηκε το 1939.[15]

Κατά την δεκαετία του '40, η μουσική του απέκτησε μεγαλύτερη ποικιλία και περιελάμβανε στοιχεία από διάφορα είδη της country, blues και jazz μουσικής. Η μουσική του αποτέλεσε την βάση για τους μετέπειτα σπουδαίους τραγουδιστές της σκηνής του Σικάγου, με κομμάτια όπως το "Where the Blues Began" και το "Martha Blues". Το 1948, υπέγραψε στην Mercury Records και περιόδευσε με το φεστιβάλ "I Come for to Sing", πριν διακόψει για δύο χρόνια τις ζωντανές εμφανίσεις λόγω προβλήματος υγείας.[16]

Το 1951, επέστρεψε στην ενεργό δράση και περιόδευσε στην Ευρώπη, όπου σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Δύο χρόνια αργότερα, ο Broonzy είχε αποκατασταθεί οικονομικά και συνέχισε να ηχογραφεί και να περιοδεύει. Η μουσική του επηρέασε έντονα την αναβίωση της folk μουσικής στην Μεγάλη Βρετανία, με τον Τζον Λένον να τον χαρακτηρίζει ως σημαντική επιρροή των πρώιμων Beatles.[17]

Το 1955, με την βοήθεια του Βέλγου συγγραφέα Γιάνικ Μπρινός, δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο "Big Bill Blues".[18] Στην συνέχεια, περιόδευσε σε όλο τον κόσμο μέχρι τις αρχές του 1956 και την επόμενη χρονιά ήταν ένας εκ των ιδρυτικών μελών του Old Town School of Folk Music.[19]

Στα 65 του χρόνια, υπέφερε από καρκίνο του λάρυγγα και πέθανε στις 14 Αυγούστου 1958.[20]

  • Big Bill Broonzy and Washboard Sam (1953)
  • Big Bill Broonzy and Roosevelt Sykes (1956)
  • His Story (1957)
  • Blues with Big Bill Broonzy, Sonny Terry and Brownie McGhee (1959)
  • Big Bill Broonzy Sings Folk Songs (1989)
  • Best of the Blues Tradition (1991)
  • Do That Guitar Rag (1928–1935) (1991)
  • Trouble In Mind (2000)
  • Broonzy Volume 2: 1945–1949: The Post War Years (2000)
  • Big Bill Broonzy in Concert (2002)
  • Big Bill Broonzy on Tour in Britain: Live in England & Scotland (2002)
  • Big Bill Blues: His 23 Greatest Songs 1927–42 (2004)
  • Get Back (2004)
  • Big Bill Amsterdam Live Concerts 1953 (2006)
  • Keys to the Blues (2009)
  • Big Bill's Blues (1927)
  • House Rent Stomp (1927)
  • Station Blues (1930)
  • Saturday Night Rub (1930)
  • I Can't Be Satisfied (1930)
  • Mistreatin' Mama (1932)
  • At the Break of Day (1934)
  • C. C. Rider (1934)
  • Midnight Special (1935)
  • Bricks in My Pillow (1935)
  • Matchbox Blues (1936)
  • Mean Old World (1937)
  • Louise Louise Blues (1937)
  • New Shake 'Em on Down (1938)
  • Night Time Is the Right Time No. 2 (1938)
  • Just a Dream (1939)
  • Too Many Drivers (1939)
  • You Better Cut That Out (1940)
  • Lonesome Road Blues (1940)
  • Rockin' Chair Blues (1940)
  • All By Myself (1941)
  • Key to the Highway (1941)
  • Wee Wee Hours (1941)
  • I Feel So Good (1941)
  • I'm Gonna Move to the Outskirts of Town (1942)
  • Hey Hey (1951)


  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138918844. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Big-Bill-Broonzy. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Eileen Southern: «Biographical Dictionary of Afro-American and African Musicians» (Αγγλικά) Greenwood Publishing Group. 1982.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. "Big Bill" Broonzy (1893?–1958) - Encyclopedia of Arkansas
  7. «Commentary by Big Bill Broonzy on his career in the army». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017. 
  8. Saturday Night Rub Tab by Big Bill Broonzy - - Acoustic Guitar
  9. J. Mayo Williams
  10. 'Big Bill Blues' BIG BILL BROONZY (1927) Blues Guitar Legend
  11. LESTER MELROSE “Listen mister, Jelly Roll wouldn’t have been nothing if it hadn’t been for Melrose”
  12. Harum Scarums Discography at Discogs
  13. "Big" Bill Broonzy
  14. Joshua Altheimer | Biography & History | AllMusic
  15. Music of the Great Depression - Google Books. books.google.co.uk. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2011. 
  16. Encyclopedic Music Dictionary, S4 - Traditional Music Library
  17. «Big Bill Broonzy Influenced Folk, Blues And Even The Beatles | KUNC». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017. 
  18. Big Bill Blues by Big Bill Broonzy — Reviews, Discussion, Bookclubs
  19. BIOGRAPHY OF A HUNCH
  20. I Feel So Good The Life and Times of Big Bill Broonzy Bob Riesman

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]